X
    Categories: reizen

Death Valley en de Mojave Desert overleefd

Death Valley is echt een buitenaardse plek. Vooral het verschil met het bos met sequioa’s in de ochtend was absurd. Het landschap is erg kaal. De vallei is enorm en weids en ook hier zijn de kleuren van de aarde en rotsen geweldig. De hitte was intens. Het was 45 graden, en de lucht was zwaar van de hitte. Als je uit de auto stapte was het alsof je een hete föhn in je gezicht kreeg. De hete lucht die je moest inademen voelde alsof het vaste stof was. Stoffig was het ook, ja. Het diepste punt van de USA ligt ook in Death Valley: Badwater. Het is geen badkuip, maar een lage kom van droge aarde met een laag zout eroverheen. We waren daar vrij laat op de dag, dus het licht was prachtig. Helaas was het nog steeds ontzettend heet.

Mojave Desert heeft iets meer begroeiing. Kleine struikjes, cactussen, en de fantastische Joshua Tree. Dat is eigenlijk een soort grote yucca. Een ‘bos’ van die bomen is erg bijzonder. Het was hier iets minder heet, maar nog steeds kon je niet langer dan ongeveer 15 minuten uit je auto blijven. (Lang leve de airco!) We hebben helaas geen coyotes gezien (wel dode overigens), en ook geen roadrunner. Wel zand, rotsen en nog meer zand en rotsen. Geweldig, wat een ruimte!

Het lag op de route, dus we zijn ook even gestopt in Las Vegas. Tja, het is een circus. We hadden niet veel tijd daar, maar je kunt je daar prima vermaken met de hele dag mensen kijken… Na de ‘Strip’, een aaneenschakeling van grote casino’s met kermisachtige aankleding, was de ‘Arizona-strip’ aan de beurt. Een gebied met knalrode zandstenen rotsen en kliffen, waar kalkoengieren in grote groepen rond vliegen. Het gebied is een groot Navajo (indianen) gebied. Je ziet er veel Natives, en je denkt steeds… welke film was dat ook al weer…? We zitten inmiddels in Arizona, en dat is bijna Mexico. Het heeft ook een andere sfeer dan Utah en Californië.

We hadden een ‘fotografie-tour’ geboekt voor Antelope Canyon. Deze smalle kloof ligt op Navajo grondgebied, en is dus alleen onder begeleiding te bezoeken. De weg erheen was een tocht op een open 4wheeldrive door een zanderige vallei. Een zeer hobbelige weg, waarbij we af en toe 30 centimeter uit onze stoel werden gelanceerd. Antelope Canyon is een zeer fotogenieke smalle kloof met ongelooflijke mooie rood/oranje/bruine wanden. Door de smalle spleten bovenin valt op het midden van de dag zomaar ineens een lichtstraal naar beneden. Onze navajo-gids gooide wat zand op de grond waardoor het licht beter zichtbaar was. En wij hadden dan een minuut of zo om foto’s te maken, voor de straal weer weg was. Of voor de volgende groep voorbij kwam, want het was erg druk. Het is sowieso nog aardig druk in september in deze contreien.

De Grand Canyon was toen aan de beurt. Door een afzegging hadden we een ‘frontier cabin’ in de Grand Canyon Lodge. Zo’n plek waar je 13 maanden van tevoren moet reserveren. We sliepen dus zo’n 50 meter van de Canyonrand, wat zeer gunstig was voor het genieten van de ondergaande zon boven de Canyon. De noordelijke kant vonden we mooier en rustiger dan de zuidkant. Het is vreemd om door een groot dennenbos te wandelen en rijden, en dan ineens uit te komen bij een immense kloof in de grond. Hier zagen we de enorme wapiti-herten (Elk) die we ook in Canada hebben gezien. Prachtige indrukwekkende dieren.

Vandaag zijn we naar Monument Valley gereden. Een vlakte waar zandstenen kliffen ineens uit de grond oprijzen en waar heel veel cowboys/indianen-films zijn opgenomen. Vooral veel John Wayne films. Ook in reclames zie je dit gebied vaak terug. Het beeld van de cowboy op het paard met de ondergaande zon en de rotsen op de achtergrond… Je kent het wel. Weinig cowboys gezien. Wel veel japanse toeristen en Natives op quads (motoren met 4 wielen).

We overnachten nu in Bluff, en vertrekken morgen voor de laatste etappe. Morgen staat Mesa Verde op het programma, waar we oude rotswoningen van de Anasazi gaan zien, een indianengroep die hier leefde van de 1e tot de 15e eeuw. We verblijven nog een paar nachten in het Rocky Mountain National Park, waar we een cabin met hot tub hebben geboekt. De weersverwachting voor morgen daar: sneeuw…

Koen Bakx: Koen woont in Tilburg (Nederland) en is nog net geboren in de jaren zestig (van de vorige eeuw) en houdt zich tijdens kantooruren bezig met het ontwerpen en realiseren van websites en fotograferen (zie ook: Pixelxp Webdesign Tilburg). Onbetaalde tijd verdoet hij met improvisatietheater.
Related Post