Zo, inmiddels zijn we al weer terug van onze reis en aan het genieten van een jetlag. Nog even een kort verslagje van onze laatste dagen in Amerika en daarna kunnen we beginnen met het uitzoeken van de vele foto’s die we hebben gemaakt. Uiteraard zullen we weer een selectie op internet plaatsen, maar dat kan even duren. Het zijn belachelijk veel foto’s…
Na een bezoek aan Monument Valley verbleven we in een hotel in Bluff, omdat alle hotels in de wijde omtrek vol zaten. De dichtsbijzijnde beschikbare kamer was honderd kilometer verderop. (Ter vergelijking: “Nee, we hebben niets beschikbaar in Tilburg, maar in Nijmegen is nog wat vrij…”)
Mesa Verde is een natuurpark dat eigenlijk meer over archeologie gaat dan natuur. Ook al is de natuur ook mooi, de reden voor een bezoek is de aanwezigheid van fantastische woningen die de Anasazi-indianen hier duizend jaar geleden hebben gebouwd. Ze zijn pas in de 19e eeuw ontdekt, en zijn heel goed bewaard gebleven. Het is een mysterie waarom de indianen verdwenen zijn, want dat hebben ze zeer plotseling gedaan. Alle gebruiksvoorwerpen lagen nog op hun plek, alsof ze die ter plekke hadden laten vallen.
Het was indrukwekkend te zien dat ze ook gebouwen met verschillende verdiepingen konden maken. De gebruikte stenen hebben dezelfde kleur als de rotsen dus het ziet er allemaal heel natuurlijk uit.
Via de Million Dollar Highway zijn we verder omhoog geklommen richting Denver. Die weg heet zo vanwege het gerucht, dat er gesteente met goud erin is gebruikt om de weg op te vullen. Het is een fantastisch mooie route door een gebied dat het ‘Zwitserland’ van de USA wordt genoemd. Inderdaad, mooie hoge bergen en ook de architectuur voelt wat Zwitsers aan. Een paar dagen voor we daar reden, was er een flinke sneeuwstorm geweest, dus op de hoogste stukken lag al flink wat sneeuw en het was flink afgekoeld. Het temperatuurverschil tijdens deze vakantie was dus 45 graden celsius!
In Rocky Mountain national park hadden we een huisje geboekt voor de laatste dagen. Een gezellig huisje, met hot tub natuurlijk. Dat is inmiddels een traditie. Nog even lekker uitrusten voor we weer naar huis vliegen. Het huisje was in cowboythema ingericht, maar het comfort was wel uit deze tijd.
Op de valreep zagen we nog 3 elanden. Een moeder met twee jongen, wat wel bijzonder is. Helaas was het al laat, dus foto’s hebben we niet. Waar we wel veel foto’s van hebben is een groep bronstige wapitiherten (elk). In een vallei bij Estes park hadden zich ongeveer vier groepen wapitiherten verzameld en een groep van ongeveer 20 mannetjes. De mannetjes waren uiteraard aan het opscheppen en vechten. “I’m the man!” De jonge mannetjes speelden hun oefengevechten en daar tussendoor liepen de vrouwtjes te kijken waar alle commotie nou eigenlijk om was. Hun maaltijd werd af en toe verstoord door een mannetje die een poging waagde. “Niet vandaag, schat.”
Er stonden aardig wat mensen te kijken naar dit pandemonium, en de ranger met wie ik sprak zei dat ze dit nog nooit eerder had gezien. Het was een bijzonder spektakel. Bijna een soort soap…
Op weg naar het vliegveld zijn we nog even gestopt in het plaatsje… Nederland. Jawel, “Nederland” in Colorado. Net als waarschijnlijk vele Nederlanders voor ons, hebben we de nodige foto’s gemaakt en het T-shirt gekocht. De naam is in 1874 gekozen door de bewoners van dit stadje, dat zich had ontwikkeld als mijnstadje. De mijn was in 1873 verkocht aan een Nederlands bedrijf.
De terugvlucht was hobbelig en zoals alle vluchten: niet echt aangenaam. De landing in Amsterdam was echter bijzonder soepel. Het was een fantastische reis! Nu alleen nog maar de foto’s uitzoeken.
Het circus bij het ‘4-landen’ punt. De plek waar 4 staten elkaar raken: Arizona, Utah, Colorado en New Mexico
De rotswoningen in Mesa Verde
De herfst begint al duidelijk zichtbaar te worden
Ijspret in Rocky Mountain NP
“Zet je me nog op de foto, of hoe zit dat?”
“I’m the man!” [1]
“I’m the man!” [2]
Welkom in Nederland
De hints zijn overduidelijk: de reis zit er op.