Ik ben het erg eens met Merel: 2004 was een pittig jaar. D’r is veel gebeurd, en zelden had ik de behoefte om er iets over te bloggen. Anderen leken soms beter te kunnen verwoorden hoe ik me voel, dan ik zelf. En als je denkt dat het bijna achter de rug is, zet je op tweede kerstdag – net voor een overdadig kerstdiner – de televisie aan. Afgrijselijk. Niet te bevatten.

Ik kan het niet helpen me af te vragen hoe actueel ie zal zijn – het boek?